Dihydrocoumarinum, fragrans, in cibo adhibitum, etiam ut substitutum coumarini, ut sapor cosmeticus adhibitum; Mixtura cremoris, cocos, sapor cinnamomi; etiam ut sapor tabaci adhibetur.
Estne dihydrocoumarinum toxicum?
Dihydrocoumarinum non est toxicum. Dihydrocoumarinum est productum naturale in *Rhinocerote vanillae* flavo inventum. Paratur per hydrogenationem coumarini in praesentia catalysatoris niccoli ad 160-200°C et sub pressione. Etiam ut materia prima adhiberi potest, hydrolyzatum in solutione aquosa alcalina ad acidum o-hydroxyphenylpropionicum producendum, dehydratione, circuitu clauso obtinendo.
Conditio repositionis
Clausum et obscurum, in loco frigido et sicco repositum, spatio in dolio quam minimo sub permissis salutis, et protectione nitrogenii repletum. In horreo frigido et ventilato reponendum. Ab igne et aqua procul habendum. Seorsum ab oxidante reponendum, ne misceatur. Varietate et quantitate instrumentorum ad ignem ignitandum instructum.
Studium in vitro
In vitro, per experimentum enzymaticum, dihydrocoumarinum inhibitionem SIRT1 concentratione dependentem induxit (IC50 208μM). Reductiones activitatis deacetylasis SIRT1 observatae sunt etiam in dosibus micromolaribus (85±5.8 et 73±13.7% activitatis ad 1.6μM et 8μM, respective). Deacetylasis SIRT2 microtubuli etiam simili modo dosi dependente inhibita est (IC50 295μM).
Post horas viginti quattuor expositionis, dihydrocoumarinum (1-5mM) cytotoxicitatem in stirpibus cellularibus TK6 modo dosi dependente auxit. Dihydrocoumarinum (1-5mM) apoptosis in stirpibus cellularibus TK6 modo dosi dependente intra tempus sex horarum auxit. Dosis 5mM dihydrocoumarini apoptosis tempore sex horarum in stirpe cellularibus TK6 auxit. Post tempus expositionis viginti quattuor horarum, dihydrocoumarinum (1-5mM) acetylationem lysini 373 et 382 p53 modo dosi dependente in stirpe cellularibus TK6 auxit.
Tempus publicationis: Kal. Nov. anni MMXXIV